Tarcza antyinflacyjna która w 2022 roku obejmowała obniżkę podatku od towarów i usług (VAT) na niektóre produkty po szeregu przedłużeń, stopniowo będzie miała swoje zakończenie w 2023 roku. Skończył się czas obniżonych stawek VAT na wybrane produkty – te o niższych stawkach obowiązywały tylko do końca 2022 roku. Jakie czekają nas w związku z tym konsekwencje?

Czy to już koniec tarczy antyinflacyjnej?

Od początku wiedzieliśmy, że tarcze antyinflacyjne będą tymczasowym rozwiązaniem. Wraz z końcem zeszłego roku nastąpiło wygaśnięcie zeszłorocznych zniżek podatkowych na wybrane produkty. Od 1 stycznia stawki VAT wróciły do standardowego poziomu. Jedynym wyjątkiem jest obniżony podatek do 0% na żywność, który będzie obowiązywał do 30 czerwca 2023 r. Oprócz przyrostu cen spowodowanego inflacją, na przełomie 2022/2023 mogliśmy się również spodziewać podwyżek podatków VAT. Kto odczuje tę sytuację najbardziej? Najbardziej dotknięta wynikającymi z tego konsekwencjami jest grupa gospodarstw domowych czyli tzw. końcowi konsumenci.

Zmiana stawek VAT to wyższe ceny dla konsumentów. Powinniśmy przygotować się na wysokie rachunki?

Nowy Rok powiązany będzie ze wzrostem cen podróży. Obecnie obniżony VAT na paliwo wynosił 8%, jednak od 1 stycznia 2021 roku ustawodawca zmienił tę stawkę do 23%. W niektórych przypadkach uiszczeniu podatku zwolnione są płyny napędowe do 30 czerwca 2023 roku, ale jest on ograniczony do 0,8% lub 1,4% – czyli niewielka część pełnej stawki VAT. Tej sytuacji nie można więc uznać za w pełni kompensującą.

Od 1 stycznia 2023 r. napotkamy także znaczny wzrost cen gazu. Ze względu na zmianę stawki VAT z 0% na 23%, rachunki za gaz dla gospodarstw domowych będą dużo wyższe niż obecnie.

Chcąc maksymalnie ograniczyć skutki podwyżek, rząd planuje wprowadzić projekt zamrożenia cen, jednak tylko dla osób spełniających określone kryterium dochodowe. Także stawka podatku VAT na prąd z wcześniejszych 5% wróciła do 23%. W związku z tym z dniem 1 stycznia rachunki dla gospodarstw domowych wzrosły, ponieważ stawka VAT na tzw. ciepło systemowe (ogrzewanie z kaloryferów) powróciła do 23% choć przez większą część roku 2022 wynosiła ona 5%. Oznacza to, że w większości gospodarstw domowych rachunki będą wyższe niż dotychczas.

Przedłużony 0% VAT na żywność

Do końca 2022 roku produkty spożywcze, wymienione w poz. 1-18 załącznika nr 10 do ustawy o podatku VAT, obejmowały główne artykuły żywnościowe. Rozporządzenie ministra finansów z 2 grudnia 2022 r. przedłuża okres obowiązywania tego upustu podatkowego do połowy roku 2023. Ostateczna decyzja dotycząca dalszych zmian w tej kwestii zostanie podjęta w przyszłości. Na razie produkty spożywcze dalej pozostają sprzedawane bez podatku VAT, chociaż normalnie ich stawka to 5%.

A co z przedsiębiorcami?

Pomimo wzrostu cen paliw, aktywni podatnicy VAT nie powinni odczuwać negatywnych skutków związanych z podwyższeniem podatku. Istotne jest dla nich bowiem to, by uzyskać kwoty netto danej usługi czy towaru. Dodatkowo, jeśli używają samochodu w celach mieszanych (zarówno służbowych, jak i prywatnych), mogą odliczyć tylko 50% zapłaconego VAT-u. Pozostałe 50% może być stosownie pomniejszone ze składki na ubezpieczenie oraz podatku dochodowego.

Podczas gdy czynni podatnicy VAT nie odczują bezpośrednich skutków związanych z wyższymi stawkami, mogą one mieć wpływ na ich działalność w sposób pośredni. Na przykład, jeśli przedsiębiorca używa samochodu w trybie mieszanym, może dokonać jedynie 50-procentowego odliczenia VAT, pozostała część musi ponieść jako koszt uzyskania przychodu i ewentualnie dodatkowo składa się do składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Przedsiębiorstwa transportowe, które wykorzystują samochody o masie powyżej 3,5 t, mogą odliczać 100% podatku VAT. Dzięki temu nawet przy zmianie stawki, jej efekt dla tych przedsiębiorstw będzie minimalny. To samo dotyczy energii elektrycznej oraz gazu. Powrót do wyższych stawek nie powinien więc mieć negatywnego wpływu na ceny usług tych podmiotów.

Przez lata 2015 – 2022 minimalne wynagrodzenie za pracę wzrosło w niesamowity sposób, bo aż o 1 260 zł (72%) – od 1 750 zł do 3 010 zł a w tym roku czeka nas dodatkowo podwójna waloryzacja. Podniesienie płacy minimalnej może wprawić w zachwyt mniej zarabiających pracowników, ale nie jest dobrą wiadomością dla przedsiębiorców, którzy muszą rekompensować swoim pracownikom podwyżki narzucone przez system. Jak wygląda płaca minimalna po nowemu?

Dwukrotny wzrost płacy minimalnej

Minimalne wynagrodzenie działa jako gwarantowana podstawa zarobków, minimalizując nierówności dochodowe pomiędzy pracownikami. W 2022 roku kwota ta wynosiła 3010 zł brutto miesięcznie i 19,70 zł brutto na godzinę, co chroniło pracowników przed wykonywaniem usług po niższych stawkach. W czwartym kwartale 2022 roku średnie wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez nagród z zysków były co prawda dość wysokie, wynosząc 6965,84 zł brutto, jednak przez cały 2022 r. inflacja utrzymywała się na bardzo wysokim poziomie.

Według ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, jeżeli prognozowany na następny rok wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi co najmniej 105 proc., ustanawia się dwa terminy zmiany poziomu minimalnego wynagrodzenia oraz godzinowej stawki minimalnej. Właśnie dlatego rząd zobowiązał się do dwukrotnej „waloryzacji” minimalnego wynagrodzenia w 2023 roku.

Zaproponowana podwyżka płacy okazała się wyższa niż pierwotnie planowano.

W czerwcu 2022 roku Rada Ministrów przedstawiła propozycję dotyczącą minimalnego wynagrodzenia dla 2023 roku. Propozycja zakładała, że od stycznia wynagrodzenie będzie wynosić 3383 zł brutto, a od lipca – 3450 zł brutto. Pracodawcy i związkowcy nie osiągnęli porozumienia, więc decyzję ostatecznie ogłosi rząd w formie rozporządzenia. W tym projekcie planowano powyższe kwoty, ale ostateczna decyzja ustaliła, że płaca minimalna w 2023 roku będzie wyższa niż podana wariant przedstawiony przez Radę Ministrów. Zadowoleni też mogą być emeryci, ponieważ ich świadczenia także znacznie wzrosną. Według Głównego Urzędu Statystycznego szacowany wskaźnik waloryzacji przekroczy zakładaną wartość 13,8 proc. i wyniesie co najmniej 14,8 procent. Jak sytuacja wygląda po pierwszej podwyżce?

Na początku 2023 r., minimalne wynagrodzenie w Polsce wzrosło do 3 490 zł – o 480 zł więcej niż w roku poprzednim. Stawka godzinowa również poszybowała do góry, obecnie wynosi 22, 80 zł. W czerwcu nastanie kolejna podwyżka płacy minimalnej – tym razem do poziomu 3 600 zł.

Minister Marlena Maląg ogłosiła, że minimalna płaca będzie rosnąć od stycznia 2023 roku do 50,3% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia gospodarczego na 2023 rok oraz 51,9% od lipca 2023 roku.

Porównując z najniższymi wynagrodzeniami obowiązującymi w 2022 roku i 2015 roku, minimalna płaca odpowiednio wzrośnie o 19,6% i 105,7%. Dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych, nagrody jubileuszowe, odprawy emerytalne lub rentowe nie biorą udziału w kwocie minimalnego wynagrodzenia.

Kto zyska a kto straci?

Na pewno z podwyższenia płacy minimalnej skorzystają pracownicy usług, handlu, budownictwa, przemysłu, logistyki magazynowej lub gastronomii, bo to właśnie w tych sektorach zazwyczaj zarabia się najmniej. Jest to także dobra wiadomość dla obywateli Ukrainy mieszkających w Polsce, ponieważ wielu z nich zarabia najniższą stawkę krajową, jednak mniej zadowoleni z tego faktu mogą być przedsiębiorcy.

Obecnie panuje naprawdę trudna sytuacja z powodu pracowników, którzy uprzednio zarabiali 3500 lub 4000 złotych brutto i którym grozi teraz minimalne wynagrodzenie. To sprawia, że szczebel wynagrodzenia jest bardziej wyrównany. Pracownicy żądają podwyżek, co oznacza, że coraz więcej osób oczekuje wzrostu swojego wynagrodzenia. Nie każda firma ma możliwość spełnienia tak dużych życzeń.

Od 2021 roku wszyscy pracodawcy muszą realizować warunki Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK), a od 2022 roku została wprowadzona Ustawa, która uzupełnia je o dodatkowe zmiany. W tym roku będziemy mieli pierwszy automatyczny proces zapisywania się do PPK. Na czym on właściwie polega i kogo dotyczy?

Co to jest PPK?

Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) to system dobrowolnych, długoterminowych inwestycji z udziałem pracowników, pracodawców i państwa. Ma on na celu wsparcie oszczędzania w długim terminie poprzez stopniowe odkładanie pieniędzy. Po osiągnięciu przez pracownika 60 roku życia może on wypłacić zgromadzone środki.

PPK może być „otwarte” tylko dla „osób zatrudnionych” w rozumieniu ustawy o PPK, wśród których są pracownicy (z wyjątkiem m.in. młodocianych), jak również zleceniobiorcy podlegający obowiązkowym z tytułu zlecenia ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym. Pracownicze Plany Kapitałowe objęte są automatycznym zapisem. Oznacza to, że osoby w wieku od 18 do 55 lat są automatycznie zapisywane do programu, chyba że sami rezygnują z udziału.

Autozapis do PPK po raz pierwszy w 2023 roku

Automatyczne wpisywanie do PPK odbywa się w regularnych cyklach, co 4 lata, zaczynając od 2023 roku, a następnie 2027 roku, 2031 roku itd. a pracodawca co 4 lata zobowiązany jest do powtórzenia procesu autozapisu swoich pracowników do PPK a pierwszy automatyczny zapis przypada na obecny rok.

Autozapis oznacza, że jeśli pracownik nie powiadomi pracodawcy o rezygnacji z PPK, to musi on „zapisać” go do programu. Z ustawy o automatycznym zapisie do PPK oznacza, że pracodawca będzie zobowiązany dokonywać wpłat do Pracowniczych Planów Kapitałowych dla każdej osoby, która wcześniej zrezygnowała, jeżeli nie zostanie złożona druga rezygnacja do końca lutego 2023 roku. Osoby te muszą otrzymać informacje o ponownym autozapisie przed 1 kwietnia 2023 r.

W związku z tym, do końca lutego 2023 roku pracodawcy mają obowiązek poinformować swoich pracowników o możliwości dokonania ponownego autozapisu do Pracowniczych Planów Kapitałowych. Od 1 kwietnia roku odpowiednie instytucje będą zobowiązane do wykonywania wpłat za każdego pracownika, który dokonał takiego zapisu.

Dwa etapy automatycznego zapisu do PPK

Automatyczny proces ponownego zapisu składać się będzie z dwóch etapów i uwzględni wszystkich pracodawców. To rozwiązanie pozwoli na ujednolicenie czasów ważności deklaracji rezygnacji z PPK we wszystkich podmiotach.

Pracodawcy do końca lutego 2023 r. będą musieli poinformować wszystkich pracowników, którzy zrezygnowali z PPK, że od 1 kwietnia ponownie staną się uczestnikami tego programu.

Następny etap to rozpoczęcie obowiązkowych wpłat do PPK od każdego wynagrodzenia, jakie zostanie wypłacone uczestnikom PPK w kwietniu 2023 r.

Pracownik lub uczestnik PPK, który zrezygnował z oszczędzania w tej formie i chce się ponownie przyłączyć, może to zrobić w dowolnym momencie. Wystarczy tylko złożyć deklarację do swojego pracodawcy, nie istnieje na nią żaden oficjalny wzór.

Kogo nie dotyczy PPK i automatyczny zapis?

Ponowny autozapis do PPK dotyczy pracowników, którzy decydują się wycofać z Programu Pracowniczych Planów Kapitałowych i złożyli swojemu pracodawcy oświadczenie o rezygnacji.
Osoby aktywnie oszczędzające w PPK nie muszą składać żadnych wniosków ani odpowiedzi na deklaracje – ich udział i zasady pozostaje bez zmian. Ten rodzaj ponownego autozapisu dotyczy także osób w wieku 55+.

Zwolnieni z obowiązku wdrożenia PPK (zarządzanie i prowadzenie PPK) są mikroprzedsiębiorcy, jeśli wszystkie osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę lub zlecenia złożą deklarację o rezygnacji z programu. Od 4 czerwca 2022 roku, Polski Fundusz Rozwoju (PFR) będzie sprawdzać, czy pracodawcy spełniają te warunki. To pozwoli na sprawdzenie prawidłowości działań firm w kwestii systemów PPK.

PIT-2 to nieobowiązkowy dokument, który pozwala na zastosowanie ulg przy obliczaniu miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy. W 2023 roku wprowadzono wiele istotnych zmian, z którymi warto się zapoznać.

PIT-2 – co to?

Zanim przejdziemy do aktualnej formy tego dokumentu, warto w skrócie opisać, co to jest PIT-2. Formularz ten może mieć zauważalny wpływ na wysokość miesięcznego wynagrodzenia netto – został on wprowadzony już w 2003 roku, jednak od tego czasu doczekał się wielu zmian. Aktualnie obowiązuje dziewiąta wersja dokumentu, która jest niekiedy oznaczana jako „PIT-2 (9)”. Jego zadaniem jest obniżenie podatku dochodowego poprzez zastosowanie różnego rodzaju ulg. Oświadczenie PIT-2 pozwala:

• upoważnić płatnika do stosowania zmniejszonej kwoty,
• podzielenia miesięcznej kwoty pomiędzy kilku płatników (przydatne dla osób zatrudnionych na więcej niż jednej umowie),
• zrezygnować z ulgi dla młodych,
• wnioskować o niepobieranie zaliczek na podatek,
• zgłosić zamiar rozliczania się z małżonkiem, jako osoba samotnie wychowująca dziecko
• wnioskować o stosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów (m.in. dla pracowników dojeżdżających do pracy z innej miejscowości niż siedziba firmy).

PIT: Polski Ład wprowadza zmiany od 2023 roku

Wraz z kolejnymi zmianami dotyczącymi prawa podatkowego w ramach Polskiego Ładu rząd przygotował szereg modyfikacji dotyczących dokumentu PIT-2. Przede wszystkim warto zaznaczyć, że jest on obecnie znacznie dłuższy. Nie jest to już krótkie, jednostronicowe oświadczenie, a złożony formularz, który obejmuje aż trzy strony. Oznaczony symbolem PIT-2 druk zawiera istotne dane, które mogą wpłynąć na obliczanie miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, co przekłada się na wysokość pensji netto.

PIT-2 – dla kogo?

Kto może złożyć PIT-2? W tym roku pojawiły się istotne zmiany obejmujące również zasady składania PIT-2. Dotychczas dokument był dostępny przede wszystkim dla osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, jednak obecnie jego zakres został znacznie rozszerzony. Od 2023 roku PIT-2 obejmuje również umowy cywilnoprawne, takie jak umowa o dzieło, umowa-zlecenie czy różnego rodzaju kontrakty. Po złożeniu wniosku pracodawca lub zleceniodawca może zastosować kwotę zmniejszającą podatek w wysokości do 300 zł miesięcznie (1/12, 1/24 lub 1/36 wysokości łącznej kwoty 3 600 zł, czyli 12% z 30 tys. zł – aktualnej kwoty wolnej od podatku).

Zasady składania PIT-2 w 2023

PIT-2 nie jest obowiązkowy – to opcjonalny formularz dla pracowników i osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych, które mogą dzięki niemu dostosować sposób obliczania zaliczki na podatek. Co istotne, od 2023 roku nie funkcjonują wcześniejsze ograniczenia w składaniu wniosków, które wykluczały m.in. osoby pobierające emeryturę czy prowadzące własną działalność gospodarczą. Zmiany w ramach Polskiego Ładu umożliwiają ponadto na złożenie i wycofanie formularza w dowolnym momencie roku – wcześniej obowiązywał termin do otrzymania pierwszej wypłaty.

Warto także zaznaczyć, że PIT-2 obowiązuje do odwołania lub zmiany danych. W razie zmiany danych zawartych w formularzu pracownik lub zleceniobiorca ma obowiązek jak najszybciej poinformować pracodawcę lub zleceniodawcę.

Jak złożyć PIT-2?

Od tego roku zasady składania PIT-2 są znacznie bardziej elastyczne w kwestii terminu, jednak nadal bardzo istotne pozostaje poprawne wypełnienie formularza. Jak powinien wyglądać PIT-2? Druk jest dostępny na stronie Ministerstwa Finansów – należy jednak mieć na uwadze, że pracodawcy mają prawo do ustalenia własnego formatu, o ile wniosek zawiera te same informacje. Warto także zaznaczyć, że wniosek można złożyć u kilku pracodawców. W takiej sytuacji przy każdym z nich kwota wolna od podatku zmniejsza się o 1/12 (jedno miejsce pracy), 1/24 ( 2 miejsca pracy) lub 1/36 (3 miejsca pracy), czyli odpowiednio zmniejsza się zaliczka na podatek o kwotę 300,150 lub 100 zł miesięcznie. PIT-2 może być przesłany w formie pisemnej lub elektronicznej (z odpowiednim podpisem cyfrowym), zależnie od zasad przyjętych w danej firmie.

W roku 2023, limity dotyczące małego podatnika PIT, CIT i VAT oraz kwoty amortyzacji jednorazowej de minimis i ryczałtu ewidencjonowanego zostaną zmienione. Zobaczmy jak przedstawiają się nowe limity podatkowe i rachunkowe na 2023 rok.

Ustawy podatkowe przyznają preferencje oraz limity podatkowe wyrażane w euro. Według Oficjalnej Tabeli Kursów Średnich Walut NBP nr 191/A/NBP/2022 z dnia 3 października 2022 r. wartość waluty tego dnia wyniosła 4,8272 zł i to właśnie nią trzeba się posłużyć do ustalenia limitów podatkowych na 2023 rok. Co się zmieni w 2023 roku?

Limity dotyczące prowadzenia ksiąg rachunkowych na rok 2023.

W 2023 roku zgodnie z ustawą o rachunkowości wszystkie podmioty, które opodatkowują się stawką PIT lub 19% podatkiem liniowym i mają przychody netto powyżej 9.654.400,- zł ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych w 2022 roku będą musiały prowadzić księgi rachunkowe. Obejmuje to osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne i oraz firmy obdarowane. A jaki w 2023 roku nastąpi limit dla KpiR?

Zgodnie z polskim prawem podatkowym, podatkowe księgi przychodów i rozchodów (PKPIR) w 2023 r. będą mogły prowadzić osoby fizyczne i firmy kwalifikujące się do skali podatkowej PIT lub 19% podatku liniowego PIT, które w roku 2022 uzyskały mniej niż 9.654.400 zł przychodu netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych.

W 2023 roku mały podatnik PIT i mały podatnik CIT będą mieć możliwość skorzystania z jednorazowej amortyzacji – lecz tylko do pewnego limitu.

Małe firmy i podatnicy, którzy rozpoczynają swoją działalność gospodarczą w danym roku mają prawo do skorzystania z jednorazowej amortyzacji. Może to dotyczyć wartości początkowej środków trwałych z klas 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych (nie obejmuje samochodów osobowych) oraz wartości niematerialnych i prawnych aż do kwoty nieprzekraczającej 50 000 euro. To szczególne przywileje są określone we fragmencie art. 22k ust. 7-13 ustawy o PIT oraz art. 16k ust. 7-13 ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że w przypadku ustalania limitu 50 000 euro pominięte są odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej nieprzekraczającej 10 000 zł na środki trwałe, niematerialne i prawne określone w art. 22f ust. 3 Ustawy o PIT lub art. 16f ust. 3 Ustawy o CIT. Ten rodzaj jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jest traktowany jako pomoc de minimis na podstawie aktów prawa wspólnotowego dotyczących tego typu wsparcia.

Jeżeli podatnik w ciągu ostatniego roku, a w przypadku spadków również w ciągu ostatniego roku zmarłego przedsiębiorcy, nie przekroczył kwoty odpowiadającej 2 milionom euro, czyli 9.654.400 PLN brutto (z VAT) – posiada status małego podatnika PIT lub małego podatnika CIT. Zatem amortyzacja jednorazowa w 2023 roku będzie miała limit 241.000 PLN (50 000 euro x 4,8272).

Jakie obowiązują limity dotyczące ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w roku 2023?

Jeżeli osoby fizyczne, wskazane w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów, mają osiągnąć w danym roku podatkowym przychody w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, to mogą one opłacić ryczałt od tych pozarolniczych przychodów, jeśli:

• w roku poprzedzającym rok podatkowy ich przychody z samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej lub suma przychodów wspólników spółki nie przekroczyła 2 000 000 euro; oraz
• rozpoczną one prowadzenie działalności w danym roku podatkowym i bez względu na wysokość przychodów nie będą korzystać z opodatkowania w formie karty podatkowej.

W 2023 r. z prawo do kwartalnego opłacania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych będą mieli ci podatnicy, których przychody nie przekroczyły w 2022 r. 965 440 PLN.

Od stycznia 2023 roku wszyscy podatnicy, którzy wynajmują prywatne mieszkania, będą musieli opodatkować je według jednej formy. Polski Ład wprowadził duże zmiany dla wynajmujących lokale mieszkalne. Jak będziemy opodatkować najem w 2023 roku?

2022 r. to ostatni rok, w którym można było skorzystać z możliwości rozliczenia dochodów z prywatnego najmu na ogólnych zasadach.

W 2022 roku podatnicy, którzy zarabiali na wynajmie prywatnym, mieli możliwość zmiany systemu opodatkowania. Choć zazwyczaj na początku roku należało wybrać formę opodatkowania skalę podatkową lub ryczałt to dzięki nowym przepisom podatkowym Polskiego Ładu 2.0 wprowadzonym 1 lipca 2022 roku, ten wybór można było jeszcze zmienić przed końcem roku.

Jak widać, do niedawna przepisy były elastyczne, ale od stycznia 2023 r. Polski Ład narzuca już określone regulacje i ujednolica formy opodatkowania tej działalności. Przychody z najmu prywatnego będą obowiązkowo opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych i nie będzie już innej opcji.

W przeciwieństwie, do skali podatkowej, ryczałt jest liczony od całości przychodu, a nie od całego dochodu. Oznacza to, że nie ma możliwości odliczenia ewentualnych kosztów uzyskania przychodów. Stawka podatku w przypadku ryczałtu jest zazwyczaj niższa – w zależności od wysokości uzyskiwanych przychodów, będzie to 8,5% lub 12,5%. Ci, którzy przekroczyli kwotę 100 000 zł przychodu rocznego, będą musieli płacić 12,5% ryczałtu.

Jeśli zdecydujesz się na wynajem prywatny w 2023 roku, nie będziesz mieć możliwości dokonania wyboru sposobu opodatkowania.

Zacznijmy od najważniejszego – do 31 grudnia 2022 r. najem prywatny (płacony od przychodu pomniejszonego o koszty uzyskania przychodu, w tym amortyzację) mógł być rozliczany na podstawie skali podatkowej tylko wtedy, gdy dotyczył nieruchomości nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r. Od 1 stycznia 2023 r. najem miesięczny jako działalność gospodarcza będzie rozliczany w ramach tzw. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W ramach ryczałtu podatek jest naliczany od całkowitego przychodu bez względu na poniesione koszty.

Oznacza to, że wysokość płaconego podatku jest stała i wynika wyłącznie z poziomu przychodów. Ustalone stawki są zależne od wysokości uzyskanego dochodu, co oznacza, że nie musimy już składać deklaracji PIT. Przychody z najmu uzyskiwane w 2023 r. mogą być rozliczane na podstawie ryczałtu bez potrzeby informowania o tym urzędu skarbowego. Wystarczy obliczyć ryczałt za dany miesiąc lub kwartał i wpłacić go do dnia 20 następnego miesiąca. Kwartalne rozliczanie jest dopuszczalne dla osób, których przychody z poprzedniego roku nie przekroczyły 200 tys. euro.

Warto jednak pamiętać, że obowiązek rozliczenia się na podstawie ryczałtu dotyczy wyłącznie najmu prywatnego. Jeśli prowadzisz działalność gospodarczą i jesteś zobowiązany do odprowadzenia podatków, masz kilka opcji rozliczenia – ogólne, liniowe lub ryczałtowe.

Pamiętaj, że nie będziesz mógł odliczyć kosztów uzyskania przychodu.

Od stycznia podatnicy, którzy muszą przejść z ogólnych zasad opodatkowania do ryczałtu, będą musieli zwracać szczególną uwagę. Ryczałt nie daje bowiem możliwości odliczania kosztów, takich jak remonty lub odsetki od kredytu hipotecznego. Co więcej, nie liczy się też kwota wolna od podatku ani odpisy amortyzacyjne.

Osoby wynajmujące mieszkanie powinny być świadome podatków, które są za to pobierane. Opłaty za czynsz, media czy też śmieci powinny być ponoszone przez najemcę, gdyż jeśli nie dojdzie do takiej umowy, to opłaty będą uznane za przychody właściciela i zostanie on obarczony dodatkowymi podatkami. Aby uniknąć takiej sytuacji, od 1 stycznia 2023 r. pomiędzy wynajmującym a najemcą powinna zostać zawarta nowa umowa najmu określająca precyzyjnie prawo i obowiązki stron.

27 stycznia 2023 roku Prezydent podpisał ustawę, która wprowadza zmiany w Kodeksie pracy. Co to oznacza dla pracy zdalnej? Jakie obowiązki będą dotyczyć pracodawcy i pracowników?

Pracodawcy muszą przystosować się do wyzwań wynikających z pracy zdalnej.

27 stycznia 2023 roku prezydent podpisał nowelizację Kodeksu pracy, która legalizuje pracę zdalną jako stały sposób wykonywania pracy i w tym samym czasie tracą moc dotychczasowe regulacje dotyczące świadczenia pracy w związku z pandemią COVID-19. Przepisy uchwalone przez parlament, które mają zastąpić dotychczasowe regulacje dotyczące telepracy, bazują na umowie pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Zasady dotyczące wykonywania pracy zdalnej ustalone są między pracodawcami a organizacjami związkowymi lub poprzez regulamin pracy po konsultacji z grupami przedstawicieli. Ustawa wymaga także od firm, aby zapewniły pracownikom wykonującym pracę zdalną materiały i narzędzia, w tym techniczne urządzenia, które są niezbędne do wykonywania pracy.

Pracodawca ma też obowiązek pokrycia wszelkich kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej, takich jak Internet czy koszty energii elektrycznej. Ponadto, nowelizacja umożliwia także pracodawcom prowadzenie testów na obecność alkoholu oraz substancji o podobnym działaniu w organizmie pracowników.

Kod prawny dotyczący pracy zdalnej

Rozdział IIc Kodeksu Pracy został zaktualizowany między innymi w celu objęcia wytycznych dla pracy zdalnej. Dzięki temu praca zdalna może być wykonywana całkowicie lub częściowo poza miejscem, które ustali pracownik i pracodawca. Kodeks pracy wprowadzi definicję pracy zdalnej, która dotyczy wykonywania pracy całkowicie lub częściowo poza siedzibą firmy. Pracownik może skorzystać z dowolnego miejsca i każdorazowo uzgodnić to z zatrudniającym. Prace będzie wykonywać się dzięki narzędziom do bezpośredniego porozumiewania się na odległość.

Na mocy nowych przepisów o pracę zdalną będzie mogła wnioskować szeroka grupa pracowników: rodzic dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności; kobieta w ciąży; pielęgnujący na co dzień dziecko do 4 roku życia oraz opiekun członka najbliższej rodziny albo innej osoby zamieszkałej we wspólnym gospodarstwie domowym, posiadającymi orzeczenie o niepełnosprawności lub o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Pracodawca będzie miał możliwość odmówienia pracy zdalnej pracownikowi tylko w sytuacji, kiedy jej wykonywanie nie będzie możliwe ze względu na organizację lub rodzaj pracy. O przyczynie tej pracodawca będzie miał obowiązek poinformować pracownika.

Istnieje także możliwość okazjonalnego wykonywania pracy zdalnej, na wniosek pracownika, 24 dni w ciągu roku.

Pracodawca ma obowiązek wdrożenia przepisów, które zabraniają dopuszczania do pracy osób nietrzeźwych lub będących pod wpływem używek. A co z pracą zdalną?

Ustawa o Kodeksie Pracy umożliwiła również przeprowadzanie testów na trzeźwość pracowników. Kontrola ta obejmuje obecność w organizmie alkoholu i środków stymulujących działanie podobne do alkoholu. Dzięki tym zmianom obydwa aspekty są teraz regulowane prawnie i mogą być stosowane na terenie firmy. W nowo uchwalonym Kodeksie Pracy zakazano dopuszczania do pracy osób nietrzeźwych lub będących pod wpływem narkotyków.

Nietrzeźwość może być stwierdzona na dwa sposoby: jeśli pracownik podejrzanie zachowuje się lub pił alkohol w czasie pracy, może zostać zbadany przez policję; jeśli dotyczy to określonych kategorii pracowników, badanie trzeźwości może zostać wykonane samodzielnie w celu prewencji. Zasady te dotyczą również kontrolowania obecności narkotyków u pracownika.

Minister Marlena Maląg wskazuje, iż mimo że pracownicy, którzy wykonują pracę zdalną, nie spełniają warunków do objęcia ich kontrolą trzeźwości lub obecności środków działających podobnie do alkoholu, mogą oni zostać poddani takim kontrolom, gdy są one uzasadnione i stanowią czynnik ochrony życia, zdrowia lub mienia. Przy czym decyzja o tym, jaka grupa pracowników będzie objęta kontrolą oraz jak zostanie ona przeprowadzona, należy do samego pracodawcy.

Od stycznia 2022 roku firmy mogą dobrowolnie korzystać z KSeF, ale w 2024 roku stanie się ono obowiązkowe dla wszystkich. Jakie zmiany w związku z tym nas czekają?

Na czym polega KSeF?

KSeF (Krajowy System e Faktur) to platforma stworzona do wystawienia i otrzymania faktur drogą elektroniczną. System ma wiele użytecznych funkcji dla przedsiębiorców. Dzięki niemu można sprawdzić poprawność wystawianych faktur, dopasować je do odpowiednich numerów oraz monitorować ich datę i godzinę wystawienia. Co więcej, system będzie nas powiadamiał o odrzuceniu faktury z powodu błędów, a także pozwala on na znaczną automatyzację kontroli podatkowych. Przedsiębiorcy nie muszą też dzięki niemu przesyłać plików JPK do urzędu skarbowego – już samo wystawienie faktury za jego pośrednictwem oznacza, że trafia ona od razu do obiegu.

Choć początkowo Ministerstwo Finansów twierdziło, że nowa forma faktury ma być kolejnym sposobem na dokumentowanie transakcji, obok istniejących już opcji papierowych i elektronicznych to jednak ustawa opublikowana 1 grudnia 2022 r. już niebawem spowoduje wymaganie wystawiania faktur jedynie w formie ustrukturyzowanej. Ustawa o VAT definiuje fakturę ustrukturyzowaną jako dokument wystawiony w ramach Krajowego Systemu e-Faktur. Ten rodzaj faktury elektronicznej jest zapisywany z unikatowym numerem identyfikacyjnym i może być tworzony tylko dzięki KseF. Co się zmieni?

KSeF- korekty faktur i faktury zaliczkowe

W celu uniknięcia błędów w fakturach ustrukturyzowanych nabywca otrzymujący fakturę zawierającą pomyłki (za wyjątkiem NIP nabywcy) będzie mógł zgłosić do KSeF propozycję faktury korygującej. Proponowana poprawka zostanie opatrzona numerem identyfikacyjnym i przedstawiona sprzedawcy do akceptacji. Po jej zatwierdzeniu faktura otrzyma swój właściwy numer i stanie się formalną notką korygującą.

Jeśli w trakcie danej transakcji wystawiane są faktury zaliczkowe, faktura końcowa powinna je autoryzować i potwierdzić, posiłkując się ich numerami identyfikacyjnymi. Podmiotom nie będzie już przysługiwało obowiązek wystawiania faktur zaliczkowych po uzyskaniu zapłaty za daną usługę opodatkowaną w tym samym miesiącu, co rozliczenie. Celem tego jest uprościć procedury dokumentacyjne podatników.

W przypadku gdy transakcja ma miejsce poza granicami Polski, sprzedawca będzie zobowiązany do wydania faktury poza KSeF odbiorcy niebędącemu podmiotem posiadającym siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, lub niewymagającemu korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur. Zastosowanie faktury ustrukturyzowanej poza KSeF wiąże się z koniecznością oznaczenia jej w sposób umożliwiający weryfikację jej danych (np. poprzez kody QR).

Od kiedy obowiązkowo wystawiane e-faktury?

2 lutego 2023 roku Ministerstwo Finansów ogłosiło proponowane zmiany w KSeF, które obejmują przesunięcie terminu wejścia obligatoryjnego z 1 stycznia na 1 lipca 2024 r., wydłużenie terminu na wdrożenie dla podatników zwolnionych z VAT do 1 stycznia 2025 r., wykluczenie faktur B2C z KSeF, uwzględnienie biletów jako faktur oraz możliwość wystawiania faktur offline w trybie awaryjnym. Liberalizacja sankcji i ich stosowanie od 1 stycznia 2025 r. ma pomóc podatnikom przygotować się do obowiązkowego e-fakturowania.

Jak poinformowało Ministerstwo Finansów, projekt Krajowego Systemu e-fakturowania będzie modyfikowany na podstawie oficjalnego raportu po przeprowadzeniu szerokich konsultacji publicznych. Wskazano, że wszystkie zmiany odzwierciedlają opinię organizacji przedsiębiorców, sektora IT oraz resortu infrastruktury. Sugerowane poprawki wezmą pod uwagę również postulaty księgowych i biegłych rewidentów.

Obecnie po ustaleniu nowego terminu przejścia na KSeF firmy mają ponad rok na dostosowanie swoich wewnętrznych procesów i infrastruktury do nowego otoczenia prawnego. Odpowiednie kroki należałoby podjąć jednak jak najszybciej, gdyż nasze dotychczasowe doświadczenia wskazują, że proces przygotowawczy może okazać się skomplikowany i czasochłonny.